ای قبله‌ی خوبانِ ما ای جان و ای جانانِ ما ای عاشقان را رهنما ای فخر ما ای روح ما عمریست اندر کوی تو دائم به جستجوی تو ای قبله

من این دردِ زمان را با که گویم رفیقا این نهان را با که گویم من این طوفان سخت و جان‌فزا را بجز روی حریفان با که گویم به دل

عاشقان از رهِ لطفت به مرادی نرسیدند عارفان نعره‌ی مستانه‌ی ما را نشنیدند مگرت راهِ نظر را دگری بر تو نیاموخت که نظر بر دلِ ما را به دو صد

من این سخن نه بگویم که سِّر دل باشد در این سراچه ی ترکیب، خون دل باشد اگر که رفته ام امشب ز دِیر، راه خطا ملامتی نبُود گر مرا

مطرب به راه بادیه ایمان نثار کرد شکر خدا که نوگلِ دستان بهار کرد از سوز سینه ی من و از آه نیم شب سنبل بمرد، شمع شبستان وداع کرد

تا کی بُوَد انتظار، کار من وتو بر گردن روزگار، کار من و تو چون چرخ بچرخید غزالم برمید در گردش دیگرش، زمان من وتو تا چند کنم هنر نمایی

امشب براه کوی رُخَت جان نهاده‌ایم جانی که بود،  بر سر جانان نهاده‌ایم در ره بر آمدیم چو از جای بر شدیم بر خاکِ راه تو پیمان نهاده‌ایم بسکه ملول