محمدرضا شجریان از مهر ۱۳۱۹ تا همیشه خورشیدی بود در پهنه تاریخ و هنر ایران. انسانی شایسته و فرهیخته. از همان کسانی که فقط یک

عشق یعنی عشق یعنی یک جهان دلدادگی در مسیر زندگی بیچارگی عشق یعنی یک بغل احساس غم در نبودش می‌زنی بس زیروبم عشق یعنی شور

اگر بودی پدر  آه، اگر بودی، اگر بودی پدر  می‌گفتمت آنچه که آمد بر سرم   کجا بودی ببینی رنج و سختی‌های بعد از خود  کجا

عروسک قصه‌ی من  ای که همواره تو بودی در شب تنهایی و شیدایی و بی آشنایی.  ای که بودی و شنیدی قصه‌های غصه‌هایم. عروسک قصه‌ی

دوش بر میکده رفتم به نظر رفع نیازم خرقه و جامه و سجاده شده عینِ نیازم به سر سجده و تسبیح بُدَم کز رخِ مطرب

رهنمایان حقیقت جملگی باده پرستند ماهرویان طریقت ز صفا جام شکستند راهبانِ درِ دیر و زاهدانِ درِ معبد از گدایان جفا دیده دگر روی ببستند

ای قبله‌ی خوبانِ ما ای جان و ای جانانِ ما ای عاشقان را رهنما ای فخر ما ای روح ما عمریست اندر کوی تو دائم

من این دردِ زمان را با که گویم رفیقا این نهان را با که گویم من این طوفان سخت و جان‌فزا را بجز روی حریفان